Hartverscheurend

Vandaag schijnt de zon, toch deze ochtend, fel doch kil.  Het is de eerste schooldag voor de tweeling.  Een afscheid, dat weet elke ouder die ooit zijn kind voor het eerst een dag aan anderen toevertrouwt, was hartverscheurend.

Iets wat je na aan het hart ligt toevertrouwen aan anderen is bijzonder moeilijk.  Voor sommigen is het zelfs quasi onmogelijk.  Het deed me denken aan een manager waar ik ooit voor werkte.

De man was bezeten van zijn job.  Gepassioneerd tot in het oneindige.  Een geweldig intelligent en toegewijd man, die barstte van talent.  En toch faalde hij jammerlijk, zoals uiteindelijk bleek.

Hij kon niet loslaten, niet vertrouwen op anderen, dus… deed hij alles dubbel.  Hij controleerde, stuurde, dwong mensen op zijn manier te werken en sleet uren en uren met het controleren of alles op de juiste manier (zijn manier) gedaan werd.

Momenteel neemt een jonge dame zijn plaats is.  Ze heeft minder passie, minder talent en werkt nog niet de helft van de uren die hij vroeger werkte.  Maar Yolanda haalt drie maal meer resultaten.  Hoe kan dat?

Yolande kan loslaten, kan vertrouwen op anderen, en schakelt zo een hele batterij aan hersenen in om de uitdagingen waar ze voor staan vanuit diverse perspectieven te benaderen.  Ze controleert resultaten en ziet er nauwlettend op toe dat iedereen binnen de lijnen blijft.  Maar verder, verder laat ze iedereen haar werk doen.

Ze zalft en slaat, praat, luistert en geeft iedereen de ruimte.  Haar voorganger kwam ik tegen aan de schoolpoort (hij bracht zijn kleinzoon naar school).  We spraken elkaar even.  Hij begrijpt nog steeds niet waar hij een fout heeft begaan en is bitter geworden.

Wat hem vooral stoort, is dat het blijkbaar mogelijk is om meer te realiseren, door zelf een stuk controle uit handen te geven.  Het is voor hem volstrekt onlogisch en klopt evenmin als de som van 5 + 3 = 112.  Hij ziet ‘het’ niet.  En ik kan hem niet uitleggen wat er fout liep.  Ik kan het hem wel vertellen, maar niet laten begrijpen.

Misschien is dit een van de meest essentiële lessen voor elke manager.  Je weet zelf niet alles het best en anderen hebben vaak betere oplossingen voorhanden dan jij.  Je moet dus vertrouwen op anderen, loslaten en je sturing en controle beperken.

Dat is exact wat de kinderjuf mij vertelde over het omgaan met een klas vol peuters, die allemaal andere opvattingen hebben over wat leuk is.  Je moet je controle beperken tot dat niveau, waar er gevaar dreigt.  Doe je dit, zo vertelde ze me, dan zal je merken dat de creativiteit en inzichten van die broekventen vaak onverwachte schitterende spelletjes opleveren.

Hoe hartverscheurend het afscheid ook was, met krokodillentranen en een laatste kus, ik ben er zeker van dat ze een geweldige tijd tegemoet gaan.  De eerste schooldag is bij deze een feit.